نویسندگان
رضا يعقوبي ارشادي، احمدعلي حنفي، اميراحمد اخوان، عليرضا زهرايي رمضاني، مهدي محبعلي

مجله پژوهشي حكيم، 1377؛ دوره 1، زمستان، شماره 3: صفحات 214-206
اپيدميولوژي، ليشمانيا ماژور، پشه خاكي ها، اردستان، ايران
چكيده
طي سال هاي 77-1375 در شهر اردستان يك كانون جديد ليشمانيوز جلدي روستايي با عامل Leishmania major MON-26 تشخيص داده شد. شيوع زخم حاد بيماري در بين 1960 نفر از دانش آموزان مقطع ابتدايي (15-7 ساله) 0.92% و جاي زخم 1.53% بود. بروز بيماري در سال 1376 در بين دانش آموزان 3.2 در هزار برآورد شد. شيوع زخم حاد در بين 100 خانوار با جمعيت 460 نفر در محله راهميان (شمال غرب شهر اردستان) 1.3% و جاي زخم 3.26% محاسبه گرديد. بيشترين درصد آلودگي در بين دارندگان زخم حاد مربوط به گروه سني 14-10 سال و برابر 2.74% بود. در اطراف شهر اردستان جوندگان از نوع Meriones libycus با (87.5%) و Nesokia indica با (12.5%) فعاليت دارند. در هر دو نوع جونده آلودگي ليشمانيايي مشاهده شد. آلودگي M.libycus برابر با 7.1% محاسبه گرديد و از دو عدد N.indica يك عدد آلودگي ليشمانيايي داشت. به احتمال زياد M.libycus مخزن اصلي ليشمانيوز جلدي روستايي در اين منطقه است. در معاينه 4 قلاده سگ، زخم حاد يا جاي زخم مشاهده نشد. در اين شهر 5 گونه پشه خاكي فعاليت دارد كه 2 گونه از جنس Phlebotomus و 3 گونه از جنس Sergentomyia مي باشد. فعاليت پشه خاكي ها از اواخر ارديبهشت ماه شروع شده و در اواخر مهرماه خاتمه مي يابد. به احتمال زياد P.papatasi ناقل بيماري محسوب مي شود زيرا حدود 93% پشه خاكي هاي اماكن داخلي را تشكيل مي دهد.